Vietnam komt met flexibiliteit

Hoi allemaal,

het is alweer een tijdje geleden! De avonturen blijven zich opstapelen, dus het bloggen schiet er soms bij in. Inmiddels zitten we in Laos, maar hierbij eerst onze avonturen in Vietnam. Enjoy!

Ha Tien

Om vanuit Cambodja niet meteen een busrit van 12u te maken naar Ho Chi Minh, zijn we gestopt in Ha Tien. Dit kleine stadje ligt vrijwel direct aan de grens van Vietnam in het zuiden. De meeste mensen komen hier alleen om een boot naar het eiland Phu Quoc te maken, maar wij dus niet. Achteraf was dit wel slimmer geweest, aangezien er helemaal niets te doen is in dit stadje... Maar dankzij pa en ma Fassbender hebben we wel lekker in een schoon bed kunnen slapen en een warm bad kunnen nemen! :)

Phu Quoc

Ook al stond dit eiland niet op de planning, we ontkwamen er toch niet aan. Dit eiland ligt op zo'n 80km van de kust van Vietnam en ligt dichterbij Cambodja dan andersom. Vandaar dat de 2 landen al lange tijd bakkeleien over het feit aan wie dit eiland nu toebehoort. Niet dat het uitmaakt, want binnen nu en een paar jaar zal ook dit eiland verkocht worden aan een rijke Rus, zoals vrijwel ieder eiland in Zuid-Oost Azië.
Het eiland lijkt nu al onderdeel van Rusland te zijn, gezien de flinke aantallen chagrijnige, onbeleefde Russen en de resorts die uit de grond worden gestampt. Dit werkt niet echt in het voordeel van het eiland en de prachtige natuur...
Maar goed! Na de overtocht werden we op de kade afgezet en direct aangesproken door een Nederlander met een heerlijk Zaandams/ Engels accent. Hij had net een nieuw guesthouse geopend, dus op naar het guesthouse. Een prachtig guesthouse midden in de natuur met ruime en schone kamers. Prima! Samen Leah, een Amerikaanse, zijn we 3 dagen hier gebleven. Scootertje gehuurd en op naar het centrum en het strand. Op het strand naar de mooie zonsondergang gekeken en naar kinderen die aan het speervissen waren met een stok en elastiek. Daarna over de nightmarket gelopen, waar ze bij ieder kraampje dezelfde rommel verkochten. Gelukkig stond er aan het einde van de markt een grote verrassing te wachten: verse vis en schaaldieren! Uiteraard moesten we hier wel eten, want verser dan dit krijg je het niet.

De volgende dag vroeg op, want er stond ons een scootertocht te wachten rondom het eiland. Prachtige natuur, kustweggetjes, extreem veel hobbels en uiteraard weer heel veel opstuivend zand. De bezienswaardigheden bestonden uit een mooi strand, dorpjes, gevangenissen en een waterval. Al met een al een mooie dag!

Ho Chi Minh

Vanuit Phu Quoc hebben we een vlucht gepakt naar Ho Chi Minh. Dit scheelde ons zo'n 12u reistijd en het kostte ons maar 35 dollar per persoon. Ho Chi Minh stond eigenlijk geheel in het teken van onze nieuwe Australische vrienden Andra en Douglas. De broer en zus die we in Battambang hadden ontmoet en direct een goede klik mee hadden. Maar voordat we hen in de avond zouden ontmoeten eerst wat cultuur van Saigon opsnuiven in de stad en musea. We waren van te voren gewaarschuwd voor het extreme verkeer in HCM. Dit was inderdaad vrij extreem met alle scooters en auto's en iedereen die voor zichzelf maar wat doet. Dusja, wat doe je dan? Zelf ook maar wat doen. Gewoon oversteken, niet twijfelen, maar gewoon doorlopen. Ze stoppen vanzelf!
De avond met Doug en Andra begon goed, een biertoren in een tent met knetterharde muziek. En gedroogde inktvis van een straatkarretje, dat net zo goed als kattenvoer verkocht worden. Dit zag er nog het beste uit. De rest leek op varkensoren en botten die wij in Nederland aan de hond geven... De avond eindigde in een van de Nightclubs waar we vrienden van hen zouden ontmoeten. Een top avond tussen de locals met goede muziek en te belachelijk hoge prijzen. Binnen no time stonden we te dansen met een groep Vietnamese jongeren die helemaal idolaat van ons waren en wij van hen!

De volgende dag moesten we vroeg op, want we hadden een excursie naar de Chu Chi/ Chi Chu tunnels geboekt. Dit zijn tunnels die een grote invloed hebben gehad op het overleven van de Vietnam oorlog met de Amerikanen. Dorpen rondom HCM hadden deze tunnels gegraven om zich te beschermen van de Amerikaanse soldaten. De tunnels zijn met de hand gegraven en gaan van 5 meter diep tot zo'n 35 meter, met een omvang van zo'n 200 km tunnel in totaal. Je moet je voorstellen dat deze tunnels ongeveer de grootte hebben van een Vietnamees die er kruipend doorheen moet. Dit verhaal op zich en de tunnels waren indrukwekkend om te zien. Helaas was het erg toeristisch. Er stonden meer bussen dan op een drukke zaterdag bij de Efteling en onze gids ging er met een sneltreinvaart doorheen. En om af te sluiten kon je ook nog de schietbaan op... Niet echt gepast als je bedenkt hoeveel mensen er in deze oorlog zijn omgekomen.
De laatste avond hebben we goed afgesloten met Doug en Adra en een goede Vietnamese barbecue! Daarna was het tijd voor de slaapbus richting Dalat.

Dalat

De slaapbus was een interessante ervaring. Rond 23.30 zijn we vanuit HCM vertrokken en de reis zou zo'n 8u duren. Prima, zou je denken. De buschauffeur dacht er anders over: GAS EROP! Dus na een schokkerige busrit zonder slaap stonden we om 5.30 al op het busstation in het koude Dalat. Uiteraard was er nog niets open en zat er niets anders op dan een paar uur in de kou rond te lopen en te wachten. Gelukkig hebben we daarna snel een guesthouse gevonden en even een aantal uurtjes geslapen.
In de stad zelf is niet veel te doen, behalve de mooie natuur, canyening en de easy-rider toer. Na dit rustdagje was het de volgende dag tijd voor actie!
Samen met 2 andere mannen zijn we gaan abseilen, canyeningen (door stroomversnellingen glijden) en free jumps (sprinten en dan van een rots van 10 meter in het water springen) gaan maken. Vooral het abseilen was heel erg gaaf. We zijn van 10, 16 en 28 meter abgeseild. Vooral de laatste was moeilijk, omdat het een waterval was met veel water! (Lars heeft dit wel gedaan, Nienke niet: te bang!)

Easy riders

De dag erna stond ons een 3 daagse toer op de motor te wachten. Achterop bij 2 gidsen zijn we 3 dagen door de binnenlanden van Vietnam gaan toeren. Het is moeilijk uit te leggen wat we allemaal hebben gezien, omdat het vooral om heel veel mooie natuur ging en uitleg. Dit is wat we allemaal hebben gezien, maar je kunt beter de foto's bekijken.

- bloemkassen (tulpen, rozen, lelie's)
- koffieplantages
- cacaoplantages
- rubberplantages
- rijstwijn fabrieken
- zijdeplantages
- heel veel mooie landschappen
- watervallen
- tempels
- vissers
- etnische dorpen
- suikerplantages
- nog meer mooie landschappen

Vooral de koffie is ons bijgebleven. Alle 3 de dagen hebben we in ieder dorp zoveel koffiebonen gezien. Deze lagen gewoon te drogen voor de huizen van mensen, op de straat, in de tuinen. Dit vormde het straatbeeld. Heel indrukwekkend en erg lekker.
Iedere middag en avond hebben we de gidsen ons eten laten bestellen en hebben we genoten van de lokale keuken. Onze 2 gidsen, een oom en een neef, wisten zo ontzettend veel van Vietnam, wat de reis nog beter maakte. Na dag 3 was het tijd om afscheid te nemen en gelukkig maar, want zitten konden we niet meer!

Hoi An

Eindelijk was het zover! Na 5 maanden zouden we eindelijk Polly weer zien! Een (hockey)vriendin die vanaf juni in Australië zit en samen met haar vriend Adriaan nu ook door Azië reist. Eindelijk weer knuffelen en bijkletsen. En uiteraard proosten op ons weerzien. Samen lekker de dag doorgebracht en gegeten onder genot van een plensbui. Iets wat ons nog zou achtervolgen in Vietnam.
De volgende ochtend vroeg op de scooter om ruïnes te bekijken op zo'n 60km van Hoi An. Het weer zag er "prima" uit. Eenmaal aangekomen bij de ruïnes begon het weer, plensbuien! Dus maar even 1,5 uur schuilen bij een van de restaurants en een potje toepen. Gelukkig klaarde het op en konden de overgebleven resten bakstenen bekijken. Meer dan dat was het niet. Na nog een keer schuilen voor een plensbui weer op de scooter en terug naar Hoi An. Helaas bleef het maar plenzen en kwamen we na 1,5 uur rijden zeiknat aan bij ons guesthouse. Even een warme douche en maar weer eten en toepen.

De volgende dag begon met plenzen en bleef bij plenzen. We konden niet meer in ons guesthouse blijven en we werden vriendelijk verzocht een ander hotel te zoeken. Dit en een zoektocht naar een nieuwe bestemming nam bijna de gehele middag in beslag. Gelukkig vonden we na 4u een nieuwe bestemming. Zij naar Cambodja en wij naar Laos. Dit omdat het weer in Vietnam de komende weken niet zou opklaren. Nieuwe tropische stormen en veel regen maakte het voor ons niet aantrekkelijk om in het noorden een berg- en een boottocht te maken.

Uitgehongerd van de inspanningen moesten we naar het beste restaurant van Hoi An, in het oude centrum. Dit centrum is omsingeld met water en alleen bereikbaar per brug. Doordat het al een paar dagen regende, stond het water al bijna tot aan de brug. De straten stonden nog niet blank, maar de rioleringen hadden het zwaar om het water te verwerken. Na ons diner (zo'n 4u later) wilde we gaan shoppen, maar dit werd bemoeilijkt door het water. Het water stond namelijk al tot kuithoogte. Lachen, gieren, brullen, want zo extreem hadden we dit nog niet meegemaakt. Ipv shoppen, maar even een theetje drinken om op te warmen. Na zo'n 30 minuten werden we door de barmanager vriendelijk (doch dringend) verzocht de bar te verlaten, omdat het water overstromingen zou veroorzaken. Dus zsm onze spullen gepakt en via kleine steegjes de overkant bereikt. De brug waar we overheen waren gekomen was namelijk niet meer zichtbaar... Deze stond geheel onder water!

Om 6.00 's ochtends werd er op onze deur geklopt: 'Please, you need to wake up. Water is coming in hotel'. Shit! Om 7.30 zijn we uiteindelijk naar het vliegveld vertrokken ipv 11.30, omdat we anders het hotel en de stad niet meer uit zouden komen.
Gelukkig maar, want we hoorden achteraf dat veel toeristen met boten geëvacueerd zijn vanuit hun hotel. En helaas ook dat er zo'n 30 doden waren gevallen door de overstromingen... Gelukkig hebben wij heelhuids ons vliegtuig gehaald en zitten we nu veilig in Laos!